Dinsdag 21 juni

Naar het Manosgebergte en toch weer een grot

Na een kort bezoek aan één van de vier vismarkten in Makassar zijn we naar het Manosgebergte gereden. Niet ver van Makassar, dus een ritje van een uur. Dit stukje karstgebergte ligt vlak aan zee. Met een kleine boot zijn we daar door het mangrovebos gevaren, omgeven door het prachtige karstgebergte. Heerlijk om dan op het platteland te kunnen wandelen bij de kampongs. Er was een mogelijkheid een grot te bezoeken. Een leuke wandeling er naartoe, maar de grot vergde nogal wat klauterwerk. Totaal geen toeristische attractie. Waarschijnlijk waren wij de enige toeristen en ik de enige die onder begeleiding naar boven is geklommen. Dus toch weer een grot bezocht, terwijl ik altijd beweer: "een grot is een grot".

Woensdag 22 juni

Naar Bira

Vanmorgen om 8 uur hebben we kennis gemaakt met onze gids voor de komende week, Adil Nurimba. Adil is nog jong met zijn 35 jaar en spreekt heel goed Nederlands. Dat heeft hij geleerd op Fort Rotterdam.

De rit naar Bira gaat over een afstand van ruim 200 kilometer. De rit gaat langs de zuidkust van Sulawesi en is zeer afwisselend. Het landschap varieert sterk: velden met watermeloenen, rijstvelden, kweekvijvers voor vis, dorpen, zoutpannen, goede en slechte wegen. Een mooie tocht waar je met een paar keer stoppen een hele dag over doet. Wat opvalt is dat de mensen ontzettend vriendelijk zijn en als enige blanke ben ik steeds een bezienswaardigheid.

Intermezzo: ik schrijf dit al ten dele als we nog onderweg zijn naar Bira. Net gestopt in een dorpje om langs de weg wat fruit te kopen. 'Bezienswaardigheid' wordt aaangesproken in het Engels door een vrouw met de gebruikelijke vragen hoe ik heet en waar ik vandaan kom. Daarna wilde ze een 'selfie' met de 'bezienswaardigheid'.

Twaalf kilometer voor Bira liggen langs het strand scheepswerven waar nog in de oude Boeginese stijl schoeners worden gebouwd. Het kunnen vissersboten zijn, maar tegenwoordig ook steeds meer boten voor het toerisme.

De bodem van de boten wordt gemaakt van planken ebbenhout. Die houtsoort is bestand tegen water en is bestand tegen harde golven. Een voor een worden de planken vanaf het midden aan elkaar vastgemaakt volgens het pen-in-gat-principe (mannetje-vrouwtje). Voor de opbouw van de boten daarboven gebruiken ze ander hout. Heel zwaar werk in de hitte en vaak onder de brandende zon.